Σταχυολογήματα

 

αν μαδήσεις ένα λουλούδι για να δεις πώς είναι , έχασε την ομορφιά του   δεν μπορεί ν’ανέβει κανείς στην πλάτη σου …. εκτός κι αν σκύψεις  δεν είμαι τόσο  νέος για να γνωρίζω τα πάντα το δένδρο ρίχνει τη σκιά του ακόμη και σε όσους  το ραβδίζουν  ακόμη και στο ίδιο κρεβάτι δύο άνθρωποι βλέπουν διαφορετικά όνειρα  είμαι πιο μπροστά απ΄’οσο μου αξίζει   η αφέλεια οδηγεί στην πίστη κι αυτή στην ευτυχία  δεν διδάσκεις αυτό που ξέρεις αλλά αυτό που είσαι  αποκτάς τη γνώση  από την επαφή και τη σοφία από την απόσταση  ξοδεύεις την υγεία για περιουσία και μετά την περιουσία για να ξαναβρείς την υγεία σου  δεν είναι κακό που πλούτισες αλλά που δεν πλούτισες αυτούς που σε έκαναν πλούσιο  το ταλέντο σχηματίστηκε στη μοναξιά κι ο χαρακτήρας σου στις τρικυμίες  η σκέψη σου είναι ο μόνος πια χώρος όπου είσαι ελεύθερος  λέγε όσα πιστεύεις και πίστευε όσα λες  όταν μεγαλώνεις ένα φίδι δεν μπορείς να φωνάζεις μετά ότι είναι μεγάλο ο φάρος φωτίζει τους γύρω αλλά όχι τον εαυτό του  μόνο η σιωπή μπορεί να αντικαταστήσει την εξυπνάδα άκουσα ζήτω , κάποιον θα επιθυμούν να σκοτώσουν  τα μόνα που δεν θα χάσεις ποτέ είναι αυτά που έδωσες  αυτός που σε γλείφει θα σε μαχαιρώσει πρώτος  τα μάτια αποκαλύπτουν  εκείνο που είμαστε ..το στόμα αυτό που γίναμε  η έλλειψη είναι το μυστικό της επιθυμίας   στα βαθιά νερά ή πνίγεσαι ή καθαρίzεσαι   το φρόνιμο κεφάλι φαίνεται από το στόμα  ο αέρας του θυμού θα σβήσει το κερί της λογικής  αγάπα τους φίλους σου αν είναι καλοί και σώπαινε αν δεν είναι καλοί  δεν αξίζει τόσο το τι μου δίνεις όσο το πώς μου το δίνεις  όλοι οι πολίτες είναι ίσοι , δεν είναι όμως όλοι ίσιοι , αφού κάποιοι καμπουριάζουν  ο πόθος είναι πιο γλυκός από την εκπλήρωσή του  σημασία δεν έχει τι αποφασίζεις αλλά τι εφαρμόζεις   δεν ξέρω για το σύμπαν αλλά η ανθρώπινη βλακεία δεν είναι μετρήσιμη  μην ισορροπείς τη δουλειά σου με την ανάπαυση και χάθηκε όλη η ενέργεια και το πάθος  έρχομαι από κει που δείχνει η πλάτη μου και πάω εκεί όπου βλέπει το πρόσωπό μου   σαν τη δικαιοσύνη ο ιστός της αράχνης πιάνει τους αδύναμους και όχι τα μεγάλα ζώα  η φαντασία προηγείται αλλά και δημιουργεί την πραγματικότητα   δεν συναντηθήκαμε για να συμφωνήσουμε αλλά για να καταλάβει ο ένας τον άλλο  για να πετύχεις  πρέπει πρώτα να αποτύχεις  τα σφάλματα ανθρώπινα η αίσθησή τους θεϊκή   δικαιοσύνη είναι ο ένας να κόβει και ο άλλος να διαλέγει  μισήσαμε κάποιους που δεν γνωρίσαμε αλλά δεν τους γνωρίσαμε, γιατί τους μισήσαμε   μιλάει η συνείδησή μου, με τα λόγια που της λέω   πολύ γλυκό το χάιδεμα της πίκρας  έκοψα ξύλα για τη φωτιά μου και ζεστάθηκα διπλά  για να δω μέσα μου έσκυψα το κεφάλι  ο άνδρας με τα μάτια, η γυναίκα με τα αυτιά ερωτευόμαστε   έχω μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου, είμαι μικρός για να τον δω ο καθένας με βλέπει  όπως είναι αυτός διαφωνούμε, άρα δεν είμαστε εχθροίκαλά έκανες που άφησες τον εαυτό σου να ξεφύγει,  τώρα εύχομαι να μπορέσεις να τον συμμαζέψεις  αυτός που σου έκλεψε το χρόνο είναι ο χειρότερος κλέφτης  κάποτε θύμωσα αλλά έκανα υπομονή και γλύτωσα τη θλίψη  η πιο μεγάλη ελευθερία που συνάντησα ήταν μια λευκή κόλλα χαρτιού εξετάσεων  το καλύτερο μονοπάτι που συνάντησα το  άνοιξα μόνος μου και δεν το είχε ο χάρτης   ποτέ στην τελευταία σελίδα ενός βιβλίου δεν βρήκα την απάντηση  νόμιζα ότι ήμουν θνητός μέχρι που πρωτοφίλησα  στενοχωριόμουν που μεγάλωνα μέχρι που διαπίστωσα ότι ήταν προνόμιο που δεν το έχουν όλοι    δεν είναι σκοτάδι, είναι η σκιά του φωτός σου   ο φόβος μην πεθάνεις είναι ο φόβος σου να ζήσεις  o φίλος υποφέρει μόνος και προσβάλλει τους φίλους του  είμαι νέος και σκλάβος των ονείρων, είμαι γέρος και σκλάβος της μεταμέλειας   κρυώνω, πρέπει κάποιον να ντύσω   ακόμα και χωρίς χαρές, δεν ζω χωρίς επιθυμίες   ως παιδί φοβόμουν το σκοτάδι, όταν μεγάλωσα, το φως  τα πιο ωραία αγάλματα έγιναν κι αυτά με πλήγματα μιας σμίλης    βυθίστηκα σε μεγάλη σιωπή και έτσι θα έχω κάποτε να πω πολλά   υπήρξα ανόητος, έβλεπα τους άλλους όπως τον εαυτό μου  δίνε και μη θυμάσαι, παίρνε χωρίς να ξεχνάς  να φοβάσαι αυτούς που θέλουν να ζήσουν μια ήσυχη και ήρεμη ζωή, είναι αδίστακτοι